ЭҲДО БА УСТОД САЙЙИДРАҲМОН СУЛАЙМОНӢ
Тавон дарёфт аз тафсири осори Сулаймонӣ:
Шукӯҳи илми тоҷик нест кам аз илми юнонӣ.
Чу андар муҳтавову ҳаҷми осораш биандешӣ,
Яқин донӣ, ки ҳаст аз дудаи рахшони Сомонӣ.
Гаҳе бо мантиқи Сино ба умқи илм раҳ ҷӯяд,
Гаҳе бо “Ибни Яқзон” аст дар ҳолоти ирфонӣ.
Ҳамеша дар хати пеши сухан буда ба чандин хат:
Хати бишкаставу кӯфиву настаълиқу райҳонӣ.
Аҷамро хатми даъвӣ шуд ба майдони сухансанҷӣ,
Арабро зеби дафтар шуд чу “Фарҳанги Сулаймонӣ”.1
Ба тавфиқи илоҳӣ шуд бурун аз чоҳи мушкилҳо,
Ба илми худ Азизи Миср шуд ин Юсуфи сонӣ.2
Чи гавҳарҳо бароварда зи баҳри “Ҳикмати Машриқ”,
“Ҳидоятҳо” фароз оварда бас аз илми раббонӣ.
“Махориҷ-ал-ҳуруф”-и Пури Синоро ба тоҷикӣ
Чунон орост, ки гӯйӣ чунин будаст бунёнӣ.
Забони ҷумла мурғонрову мӯронро ҳамедонад,
Ба аҳди худ Сулаймонест бо таҳзиби қуръонӣ.
Ало шоир, ба як умр он чи ӯ оварда дар дафтар,
Ду умрат гар диҳад Яздон, ту онро хонд натвонӣ.Намонда дар замони худ зи лутфи ҳодиён берун,
Расида ҳамчу Хизри раҳ ба нуристони раҳмонӣ.
Арабдон асту тоҷикзода дар илми ҷаҳон машҳур,
Ба мавлид Тоҷикободӣ, ба мавтин Тоҷикистонӣ.
Рустами Ваҳҳоб.
Комментариев нет:
Отправить комментарий